Igogailuarena eta hondartzarena

IGOGAILUARENA

Emakumea, igogailura igo zen nirekin. Nik, izerditan hasi nintzen, emakume horrek oso urduri jarri ninduen eta. Hile horia, begi urdinak, espain loditsuak... "play boy"-en agertzen diren emakume modukoak.
Bat- batean, 7. pisuraino heldu baino lehen, emakumea igogailuko botoi bat sakatu zuen. Igogailua blokeatuta gelditu zen! Nigana hurbildu egin zen, eta lepoa musukatzen hasi zen. Egoera horrek bere ipurdi haragitsua ikutzea bakarrik utzi ninduen. Zeukan atorra tiroi bakar batekin kendu egin nion, gona igo eta kuleroak jaitzi nizkion. Bere atzazkalak nire sorbaldan zeuden etengabe atzamarka.

- Itxaron!... - esan zidan

Nire albotik kendu zen eta berriro, botoi berbera sakatu egin zuen. Igogailua berriro jarri zen martxan. Eta nik egoera horretan!

- Lagundu mesedez! Lagundu! - oihukatzen hasi zen.

Igogailuko ateak, 8. solairuan zabaldu egin ziren, justu nire tranpalean; eta han zegoen, nire emakumea eta bezte 5 letretako auzotarrak.

- Lagundu mesedez! Bortzatu egingo nau!...

Egoera hori, ezin nuen sinistu. Azkenean, nire emakumea etxetik bota ninduen ez zidalako sinistu. Eta txarrena, hori izan liteke, baina hile-horidun neska horrek salatu egin ninduen, eta nire emakumearekin joan baino lehen bizi izan nuen etxea, salmentan utzi behar izan nuen "demoniohilehoridun" neska horri emateko.


Hondartzarena

- Ikusten, belarritakoarekin askoz hobeto - esan zidan, bat- batean alboan zutik.

Kalkuluetan nengoenez, ikaratu egin nintzen haren itzalean. Hala ere, berehala pasatu zen ikara, emakumearen irribarre zabal batek lasaitu baininduen. Lagunkoi zetorren antza. Nik ezin nuen sinistu gertatutakoa. Gimnazioan egun batean salatzearekin mehatzatzea; eta hondartzan, bat- batean, oso laguna izatea.

- Ikusten dudanez, gimnasioan jarraitzen duzu... - esan zidan, nire sorbaldan bere atzamarrak nabarituz - oso guapoa zaude, baina ziur aski badakizula, emakume askok esaten dizu hori ezta? Bestela nik esango dizut.

Ez nuen ezer ulertzen, piropoak botatzen! Ez ditut emakumeak ulertzen, eta oso argi geratu zitzaidan momentu hartan.

- Gustatzen zaizu erosi dudan bikini berria? Ez dakit, nire ustez titi oso handiak egiten dizkit. Zuk, zer uste duzu?

Zer uste dudan? Zeozer esan behar diot!

- Baina... Nerea. Ez dut ezer ulertzen. Agian gimnazioan gertatutakoa ez zen izan momenturik onena, agian ez zenuen ezer nahi nirekin, baina... Ezin didazu hau egin!

- Zer? Gimnazioan? - erantzun zidan.

- Nola zer gimanzioan? Ez zara gogoratzen ala? Aldageletan... Ba mehatzatu egin zenidan, salatuko zenidala!

- Baina... zer esaten duzu? Nik ez naiz aldageletan aldatzen, zeozer egiten dut gimnazioan, eta gero korrika joaten naiz nire etxera.

- Nola? Ba...

Bat- batean, neska batek hurbildu egiten zen eta Nereari hitz egiten zion bitartean.

- Nerea!!!! Kontuz mutil irtentxo horrekin!!! Agian hondartzetako komunetan sartzen zara eta zeozer egiten dizu!

Begiak igurtzi nituen, eta ikusten nuena azkenean, egia zen. BIKIAK ZIREN!!!
Ez sinetsi ikusten duzun guztia...


Jone