Agurra

Agur esateko momentua ailegatu egin da. Agur edo gero arte. Nahi duzuena. Badakidalako, hemen, botikazar institutuko jendea merezi izan duela esagutzea. Eta niretzat, benetako lagunak, betirako dira, eta zuek egunez egun erakutsi egin didazue.

Ez da izan nire urterik onena, eta badakizue. Hainbat arazo eduki ditut etxean eta nire buruan (noski jaja), baina zuek (eta eszepziorik gabe, zu Koldo ere) eguneroko barreekin ahaztera lagundu egin didazue. Literaturako klaseak, ahaztezinak izango dira. Benetan, klaserik arraroena izan dela. Arraroa baina onena dudarik gabe.

Benetan pena merezi izan du literatura klasera joatea, eta zuek gehiago ezagutzea. Baita ere blog hau zabaltzea, nahiz eta nik asko ez idatzi. Baina idatzi dituzuen agurrak, benetan, ikaragarriak izan direla.

Ez daukat ezer esatekorik, Hodeik esan duen moduan pertsona oso sentikorra naiz, eta hitzik gabeko pertsona, batez ere agurrak emateko.
Hala ere, badakizue, hau ez dela agurr bat izan, baizik eta IKUSIKO GARA!


Jone

Igogailuarena eta hondartzarena

IGOGAILUARENA

Emakumea, igogailura igo zen nirekin. Nik, izerditan hasi nintzen, emakume horrek oso urduri jarri ninduen eta. Hile horia, begi urdinak, espain loditsuak... "play boy"-en agertzen diren emakume modukoak.
Bat- batean, 7. pisuraino heldu baino lehen, emakumea igogailuko botoi bat sakatu zuen. Igogailua blokeatuta gelditu zen! Nigana hurbildu egin zen, eta lepoa musukatzen hasi zen. Egoera horrek bere ipurdi haragitsua ikutzea bakarrik utzi ninduen. Zeukan atorra tiroi bakar batekin kendu egin nion, gona igo eta kuleroak jaitzi nizkion. Bere atzazkalak nire sorbaldan zeuden etengabe atzamarka.

- Itxaron!... - esan zidan

Nire albotik kendu zen eta berriro, botoi berbera sakatu egin zuen. Igogailua berriro jarri zen martxan. Eta nik egoera horretan!

- Lagundu mesedez! Lagundu! - oihukatzen hasi zen.

Igogailuko ateak, 8. solairuan zabaldu egin ziren, justu nire tranpalean; eta han zegoen, nire emakumea eta bezte 5 letretako auzotarrak.

- Lagundu mesedez! Bortzatu egingo nau!...

Egoera hori, ezin nuen sinistu. Azkenean, nire emakumea etxetik bota ninduen ez zidalako sinistu. Eta txarrena, hori izan liteke, baina hile-horidun neska horrek salatu egin ninduen, eta nire emakumearekin joan baino lehen bizi izan nuen etxea, salmentan utzi behar izan nuen "demoniohilehoridun" neska horri emateko.


Hondartzarena

- Ikusten, belarritakoarekin askoz hobeto - esan zidan, bat- batean alboan zutik.

Kalkuluetan nengoenez, ikaratu egin nintzen haren itzalean. Hala ere, berehala pasatu zen ikara, emakumearen irribarre zabal batek lasaitu baininduen. Lagunkoi zetorren antza. Nik ezin nuen sinistu gertatutakoa. Gimnazioan egun batean salatzearekin mehatzatzea; eta hondartzan, bat- batean, oso laguna izatea.

- Ikusten dudanez, gimnasioan jarraitzen duzu... - esan zidan, nire sorbaldan bere atzamarrak nabarituz - oso guapoa zaude, baina ziur aski badakizula, emakume askok esaten dizu hori ezta? Bestela nik esango dizut.

Ez nuen ezer ulertzen, piropoak botatzen! Ez ditut emakumeak ulertzen, eta oso argi geratu zitzaidan momentu hartan.

- Gustatzen zaizu erosi dudan bikini berria? Ez dakit, nire ustez titi oso handiak egiten dizkit. Zuk, zer uste duzu?

Zer uste dudan? Zeozer esan behar diot!

- Baina... Nerea. Ez dut ezer ulertzen. Agian gimnazioan gertatutakoa ez zen izan momenturik onena, agian ez zenuen ezer nahi nirekin, baina... Ezin didazu hau egin!

- Zer? Gimnazioan? - erantzun zidan.

- Nola zer gimanzioan? Ez zara gogoratzen ala? Aldageletan... Ba mehatzatu egin zenidan, salatuko zenidala!

- Baina... zer esaten duzu? Nik ez naiz aldageletan aldatzen, zeozer egiten dut gimnazioan, eta gero korrika joaten naiz nire etxera.

- Nola? Ba...

Bat- batean, neska batek hurbildu egiten zen eta Nereari hitz egiten zion bitartean.

- Nerea!!!! Kontuz mutil irtentxo horrekin!!! Agian hondartzetako komunetan sartzen zara eta zeozer egiten dizu!

Begiak igurtzi nituen, eta ikusten nuena azkenean, egia zen. BIKIAK ZIREN!!!
Ez sinetsi ikusten duzun guztia...


Jone

Agur Guztioi!!

Heldu da agur esateko momentua, bai. Kurtso hau arin pasatu da, bai, oso arin.

Kurtso honetan jende berria ezagutu dugu, momentu onak pasatu ditugu, baita txarrak ere. 

Ez ditut inoiz ahaztuko institutu honetan pasatu ditudan momentu hain onak eta dibertigarriak, ezta egindako lagun berriak ere ez. Eta pena ematen dit kurtsoa amaitzea gauza bakar batengatik, hemen ezagututako jende gutxi ikusiko ditudala edo agian ez ditudala berriro ikusiko.

Baina kurtso honetan momenturik hoberenak literaturako klasean pasatu ditugu. Benetan Koldo, eskerrik asko klase horiengatik eta gurekin izandako

pazientziarekin.

Esatea guztitoi faltan botako dizuedala eta espero dut guztioi ondo joatea!

 

Itziar

IKUSI ARTE LAGUNOK

Amaiera hurbil dago,

baina agur esatea ez da egokiena,  

ikusi arte esan behar da.  

kurtsoa garrantzitsua guztiontzat, 

hasieran guztiak elkar ezagutu 

orain taldea ezin ahaztu.  

Baina talderik onena 

Literatura klasekoa izan da. 

Koldoren klaseetan hainbat gauza egin ditugu 

Paranoiak idatzi eta berarenak irakurri, 

Eta noizbehinka zerbait originala. 

Eta, literatura ikasi harren  

Gure arteko harremana landua Egon da.  

Beti gogoratuko ditut  

klaseetan egindako gauza erabilgarriak: 

Patxiren dantzak, eta noski,  

“AZKENEAN” hitzaren milaka erabilerak  

Gure lorea ¿maitea? Irakatsitakoa.  

Benetan espero dudala 

guztiok zorte ona izatea 

Eta nahi dituzuen gauzak ondo egitea;  

Eta ziur nago lortuko dugula. 

Nik behintzat horrela imajinatzen zaituztet  

Urte batzuk pasatzen direnean:  

Hodei medikua izango da, letrak ikasi arren; 

Haizetxo, Ibone eta Ane ahurrekin jolasten eta irakasten, 

Markel bitartean haiei ordenak ematen, zuzendari jauna moduan. 

Jone hotelean koktelak prestatzen, 

Eta Izaskun bitartean Lourdesen ikasgaia Botikan ematen. 

Amaiaren CDak erosiko ditugu Eta Lauraren koadroak baita ere. 

Itziar betirako “Makarra Miloli” izango da  

Baina bakarrik lagunen artean, 

ez klaseak ematen dituen bitartean. 

Nik zoratuta beti bezala egongo naiz,

baina argazkilari ona ere bai!!  

Musu asko guztiontzat eta eskerrik asko pasa dugun kurtsoagatik!!

TOSCANA

BETIEREKO BIZIPENAK, BETIEREKO LAGUNAK

Orain dela bederatzi hilabete inguru elkartu ginela klase honetan, literaturako klase honetan, nahiz eta gutako askok halabeharrez, baina ezin ukatu dezakeguna da primeran pasatu dugula.

Oso ondo pasatu dugu, baina azkenean ez dugu antzerkitxoa egin, horren gogoko genuen antzerkia.

Ezin dut ahantzi bizitako esperentzia, batzutan ona, batzuta txarra eta beste batzuetan ezin hobea, baina azken finean esperientziak izan direnak.

Ez dakit agurrak nola egiten diren, asko kostatzen zait egia esan, horrek esan nahi duelako agian ez dugula elkar ikusten nehoiz. Baina, kontuak kontu, agur esateko unea ailegatu zaigu eta gure buruak biluzik ikusten ditugu halako uneetan, nik gutxienez, oso sentibera bainaiz.

Zuetako gehienok elkar ezagutzen zenuten baina nik institutura heltzean sei bat pertsona ezagutzen nituen baina gaur jende asko ezagutzen aterako naiz eta lagun batzuekin baita.

Sentitzen dut batzutan zaila bainaiz tratatzen baina hori nigatik da, barne erronka ugari baititut eta askotan azaleratzen ditut (batzuetan maite dudan/ditudan pertsona/k minduz). Lehen esan bezala, oso sentibera naiz baina baita oso pesimista; orobat, aitormen bat egin beharra dizuet, klasean ez dut jokatu benetan naizen moduan, egiatan, askoz gogoetatsua, uzkurragoa, etsiagoa, bareagoa eta abar naizelako, nire buruari gorroto diot eta horrek batzuetan, gehienetan lur jota egotea sorrarazten dit. Aitzitik, zuhurra, filantropoa eta ideiak argi ditut eta horretan bai jokatu dudala naizen moduan, inolako "iruzurrik" gabe, baina horrela jokatu badut da zentzu horretan, nire barne gatazkak aditzera ez emateko eta bizi izan ditudan momentu latzak berriro ez bizitzeko, baina zuetako askori esan dizuet, nahiz eta konprenitu ez, atsekabetzen nauen deabru hori, izenik gabeko edo ezagutzen ez den deabru hori.

Laburbilduz, erregutzen dizuet barka nazazuen.

Baina... orain bai, agur esateko momentua heldu zait, heldu zaigu. Beraz, adiskide eta lagun ohoretsuok...

MaItE ZaItUzTeT!!!!!!!!!! eta nire gomutetan egongo zarete, beti... zin dagizuet.

Hodei

Zergatik agur?

ezer ez da betiko....

hori esaten digute, baina zergatik?

ez dut uste blog honi amaiera eman behar diogunik...

benetan diotzuet, blog honek momentu oso onak eman digu...

zergatik bukatu behar da? honako hau proposatzen dizuet...

blog honi amaiera eman beharrean, jarraipena ematea,

momentu on gehiago emateko,

nahiz eta elakrrengandik oso urrun egon, kontaktuan jarraitzeko...

izan ere....

... mundua malkoez beteko duzula iruditzen zaizun momentua... edo mundu zail honen argia molestatzen zaizun momentua heltzen bada... gogoratu...amatatu ilargia...

izaskun

Agur,
urtean zehar
edukitako esperientziei

Agur,
klaseko adiskidei

Agur,
Koldoren ipuin
xelebreei

Agur,
guztioi...


P.S: Koldori zuzenduta; beste ikasgaietan ikasitakoa, azterketetan gelditzen da.
Baina literaturan ikasitakoa, bizitza osorako da. Eskerrik asko.

Markel :)

ZUENTZAT, BIHOTZEZ

Ez dut,
inora ez doazen bideak
bilatu nahi.

Ez dut,
bostekorik ez duen
eskurik nahi.

Ez dut,
negarrik ez duen
begirik nahi.

Ez dut,
musurik ez duen
ezpainik nahi.

Ez dut,
izan dudana
ahaztu nahi.

Agur

KOLDO

GU ASKATSEKO MOMENTUA IRITSI DA

Agur esateko ordua.
Bihar klaseko azkenengo eguna..
Lehenengo ordua libre, azteazkenero bezala, tutoretzarik ez.
Bigarren orduan mate... problemekin jarraituko al dugu?
Hirugarrenean lengua... gure testu maiteekin jarraituko dugula ziur nago.
Eta testuen ostean, patioa. Baina ez da izango edozein rekreo. Gure azkenengo errekreoa izango da Botikazarren. Etzitik aurrera azterketik hasiko gara, eta errekreorik ez da egongo eta.

Baina gure azken errekreoan, Patxiren dantzak dantzatuko ditugu, inoiz baino hobeto :)

Bi urte eman ditugu hemen, batzuk hiru, baina guztiok hemetik pozik goaz. Jende berria ezagutu egin dugu bi urte hauetan zehar.. Elkar ez ahaztea espero dut.





Bizitako uneak
ederrak izan dira
baina gu askatzeko
momentua iritsi da

Bakoitzaren bideak
jarratukokoak dira
izar berri polit bat
zeruan

Agur esango diot
gaurko egoerari
amaiera emanez
hasitako bidaiari

Atea ireki zaio
etorkizun berriari...




ane

Hondartzarena

Emakumeak laztantzen ari zuen, izugarriki sensual. Ferekak sorbaldan hasi baziren ere, beheranzko joera hartzen zuten astiro-astiro. Gimnasioko aldageletan horren estua izanagatik barkamena eskatu zion, eskuan sorbaldatik behera ipurdia ukitzen zion bitartean, bainujantziaren barnean. Biok zeuden oso eszitaturik eta komun publikoetara joatea proposatu zion emakumeak. Hondartzeko komun publikoetara joan ziren, bertan, koitoa egiteko.

Emakumeak poltsotik gomazko antizorgailu bat atera zuen, kondoi bat, eta, biluzteko agindu zion. segidan, boxerretan zegoelarik emakumea makurtu, boxerra hortzekin erantsi zion eta felazio bat egiteari ekin zion. Erekzioa lortu bezain pronto latexa jarri zion ahoarekin eta... kamasutrako hainbat posturatan egin zuten (sexua). Intziriak komun osoan entzuten ziren eta, are gehiago, komun publikoaren periferian ere. Auzia sortu zen handik egun batzutara eta, horregatik, urte guztietan egun hori, gauez, festa bat ospatzen da, sexu bakanalaren eguna, hots, orgia hondartzan.

Hodei Arrola

Igerilekuarena

Alex igogailuan emakumearekin zegoela, bere buruari hitz egin zion esanez emakume horrek izugarrizko bularrak zituela baina, hori ez zen pentsatu zuen gauza bakarra izan. Bere bular handitan pentsatzeari utzi zionerako beste gauza batean pentsatzen hasia zen begiak itxitak zituelarik eta, gainera, izerditan hasi zen bere ametsa zela eta.

Amets lujuriosoa zen erabat, emakumearekin ohe batean zegoela amestu zuen, non arropak kentzen zizkion. Emakumeak Alexi biluzten ari zitzaion Alex bere tanga jaten zuen bitartean, tanga jangarria zen alegia. Amets erotikotik esnatu zenean bi sorpresekin topatu zuen bere burua, edo hobeto esanda, hiru sorpresekin. Lehena igogailua jendez gainezka zegoela zen, bigarrena emakumearen telefonoa posti batean itsatsia zuela baina emakumea ez zegoela eta hirugarrena eta azkena, zakila tente-tente zuela zan baina. Gorriturik geratu zen.

Alexek emakumea deitu zuen eta lokal batean geratu ziren, hogeita bi urte zituela esan zion ere bai. Lokalera abiatu urrengo egunean eta hor ikusi zuen emakumea, barran, Alexen aiduru. Lokalean beste sorpresa bat zegoen Alexen zain; emaztea ikusi zuen mutil gazte batekin, hogei bat urtekoa eta oso liraina.

Emazteak Alex ikusi zuen Alex emaztea begiratzen zuen instant berean eta Alexi ez zitzaion jelozkorraraztea baino otu. Akzio hura Jacqueline, bere zita, dantzan ateratzea izan zen baina Jacqueline eta Alexen emaztearen 'laguna', Gaston, elkar ikusi zutenean erreakzio arraro bat egin zuten elkar eta, horra hor, nobioak ziren. Senar-emazteak ikusi zuten bere patua bata bestearekin egotea zela, ez beste inorekin.

Hodei Arrola

Itsasoaren aire freskua sentitzen dut
behera begira
zelako zorabioa
pauso bat
eta beste bat
gutxi falta da
korrikan hasi
eta salto bat
jauzten nago
bihotza ahoan jarrita
ilea zerua ikutzen
ezin dut arnas hartu
kaioak lagun segundu batez
itsasoa besarkatu
ura hautsiz
barneko bakea moztuz
gorantz begira
eguzki izpiak gero eta gertuago sentitu
hemen nago berriro
eta igeri egingo dut
infinitura arte


Laura Luis

Heldu da agur esateko garaia...

Heldu da jada joateko garaia heldu da bai. Bai honerako da bai txarrerako. Ezin izango dut sekula ahaztu botikazarren bizi ditudan hainbat momentu on, hainbat momentu txar, hainbat neke, hainbat barre, ez ezingo ditut ahaztu! Oparitu dizkidazun eguneroko irriak ezin izango ditut ahaztu ez!
Inoiz izan dudan klaserik onena izan da literatura, da pertsonalki esan beharra daukat, koldo zuri batez ere gurekin hainbat pazientzia edukitzeagatik, eskerrak eman behar ditudala. Eskerrak bai klase guzti horiengatik bai. Ez daukat ezer txarrik esateko, bakarrik esatea pena handia ematen didala. Ez dakit hemendik aurrera elkar ikusteko zenbat akera izango ditugun baina hala ere esan nahi dizuet nere bihotzeko zatitxu bat lapurtu didazuela eta beti izango zaituztet nere oroimenean.
Eskerrik asko guztiei bihotz bihotzez eta eskerrik asko koldo!!

Orain bukatzeko zuekin konpartitu nahi nuke abesti hau, ikaragarri gustatzen baitzait.

MAITASUN GAUZETAZ
HITZ EGIN NAHI DUT ETA
NOLA BEHAR DUDAN,
ESATEN BADIDAZU,
AMODIOAZ ASE
EZIN DUDAN UNEOTAN
IRATZAR NAZAZU
ZURE ONDOAN
EGUZKIPEAN ETZAN ETA
AMETS EPELETAN ERORTZEN
LEUN-LEUN TA GOXO-GOXO
ZURE LAZTANAREKIN
ZORATZEN
MAITASUNAREN ALTZOAN LO,
EGON NAHI NUKE BETIRAKO.
BIZITZA ZER DA BA,
ZURE ALBOTIK URRUN BANAGO?
DANTZATU ZAZU GAUR
NEREKIN,
LARROSA USAIN BEREZKOA.
HITZ EGIN DAIGUN GORPUTZEKIN
SOLASA EZ BADA NAHIKOA
NERE ONDORA BALDINBAZATOZ,
BESARKATU NAZAZU GOGOZ.
EDERRA ZARA ETA
KANTATU NAHI DUT
GAUR ZURETZAKO!

ondo segii!*

Argia itzali da
Erahil du denbora
Egun hau
Iragana bihurtu da
Ilargi argiaren
Aurpegi ezezagunak
Elkar agurtzera
Behartzen gaitu

Zure amets haundiak
Ene ametsak ziren
Orain aurrez gara
Etorkizunik barik
Bizia kontrolatu nahiean
Bizitzak kontrolatu gaitu
Denboraren esklabu
Bihurtu gaitu

Agur agur begi iluna
Agur agur betirako
Agur bai baina ez, ez zaituztet
Ahastuko
Agur agur betirako

Beti esango dugu
Elkar behar gerala
Beti esango dut
Maite zaituztedala
Bizitza honek berriz
Buelta emango balu
Utzi nauzun tokian
Aurkituko nauzu.


exkixu


Ibone Bilbao Nieves

Higuingarria den arren, emakumezkoen egoera nahiko txarra da gizonezkoek dutenarekin alderatuz baina, hala eta guztiz ere, egoera hori egunak pasa ahala hobetzen doa eta, horren bultzatzailea da gizakiok gero eta irekiagoa dugun pentsamendua.
Mugimenduak eta grebak egitearen alde nago, horrela errebindikatzen garelako gizartearen aurrean, egun dugun gizarte kapitalista matxistaren aurrean, alegia. Erabat bidegabea da emakumeek gizonek baino eskubide gutxiago izatea, izatez guztiok baikara berdinak, eskubideei dagokienez bederen.

Lanaren arloan, ez gaituzte berdin errespetatzen, emakumeen soldatak baxuagoak izaten dira orokorrean, ez dituzte emakumeak lan jakin batzuetan jarduteari uzten eta abar. Ez zait batere gustatzen horrelako bereizketak egitea eta, benetan, horrelako pertsonak gogaitzen ditut. Halaber, emakumea etxeko lanetan jardun dezaten espero da euren lana hura delakoan eta hortxe da beste kritika dagoen lekua, emakume batek etxeko lanetan diharduenean, ezer egiten ez duela esan ohi da. Antzina, proletarioen garaian, emakumezkoak ziren lanik gogorrenak burutzen zituztenak eta adibide bezala, emakumezkoek Bilbon, Nerbioi ibaitik ontziolak eta mugiarazten zutenean.

Gizarteari erreparatuz ere, ‘diskriminazioa’ jasan behar izan dute eta ez bakarrik gizartean baizik eta zientzien eta historian. Aspaldi, Inkisizioa pasata, gizonezkoek ikerketetan aritzen baziren arraroa zela salatzen zuten ere, egite hori emakumezko batek egitekotan bitxitasuna are handiagoa zen. Orobat, zientzialari eta zientziarekin zerikusirik duten gehienak gizonak diren arren, badaude emakumezko asko adibidez Mary Curie kimikari eta zientzialari ezaguna, fisika eta kimika Nobel sarien irabazlea.
Historian, nahiz eta izen gehienak maskulinoak diren, izen femeninoak badaude ere, asko aipatzekoak, Isabel II.a (erregina olioztatua edo erregina birjina), Rosa Luxemburg, Virginia Woolf, Margaret Thatcher, Dolores Ibarruri, Safo de Lesbos, Angela Yvonne Davis, Coretta Scott King (asko miresten dudan emakumea) eta abar kasu; historia gizonezkoek idatzi zutelako dira horren ezezagunak emakumezkoen izenak.

Azken finean, ezin dezakegu pertsona bat diskriminatu bere arraza, sexua edo orientazioagatik eta, ukaezina dena denok eskubide berak ditugula da. Guztiok gara pertsonak eta egin behar genukeena elkarri laguntzea zen, eta ez egiten duguna (nahiz eta hori guztiok ez egin) bata besteari diskriminatu (eraso egitea eta erailtzea barne) ezberdina izateagatik, dugun kontuan, emakumea izateagatik.

Gaur egun dugun gizartea, zoritxarrez, kapitalista matxista da eta matxismoak dioena da laburbilduz, gizonezkoek (ez dut plural hurbila erabiltzen niretzat horrela ez delako) emakumezkoek baino gehiago direla, hau da, goiko kategoria batean. Matxismoa, gizonezko-izaera duten gizonak maila gorenean daudela dio eta, beraz, emakumezkoak, homosexualak edota emakumezko-izaera duten gizonak (‘pluma’ kolokialki) bertatik at uzten ditu; baina, horretaz hitz egingo dut momentua heltzen denean.

Pertsonalki, hasiera batetik argi uzten dudan bezala, gogaitu egiten dut matxismoa eta matxistak gorroto ditut baita. Honi lotuta eta hitz gutxitan esanda, feminista naiz eta, harrotasun osoz, beste gauza batzuk naizen harrotasun berarekin.

GORA EMAKUMEAK!!!!!

Hodei Arrola

EMAKUMEA...

Emakume langilearen egunean gizonekiko desberdinatasunak murriztea aldarrikatzen da batez ere. Baina kontuan izan behar dugu, ez al gara enakumeak emakumeen leihakide txarrenak?

Egunero ikusten ditugu sexuen arteko desberdintasunak, hala ere, ikusten ez ditugun gauzak, zer?

Horretaz gain, badaude emakumeen berdintasuna gizartean mugimendu feministarekin erlazionatzen dutenak, zera esan nahi diet pertsona horiei: ni berdintasunaren alde nago, baina hala ere, kontuan izaten dut gizonak eta emakumeak ez garela inoiz berdinak izango. Feminista erradikalei gustatuko litzaidake esatea, zergatik ez zineten kexatu emakumea derrigorrez ejerzitoan egon behar ez zenean. Nigatik hitz egiten dut bakarrik, baina, nolabaiteko desberdintasunak baditut gustoko.

Amaitzeko, azpimagarria iruditzen zait, lan arloan garapen pausuak ematen baino ez direla hasi, eta gustien esku dago garapen hau jarraitzea.

IZASKUN

Emakumearen Eguna

Gaur, emakumearen eguna denez, Bilbon egiten den manifestaldira joan naiz. Han milaka jende zegoen: haurrak, agureak, gizonak, emakumeak... denak oihu berbera eginez: EMAKUMEAK ERE PERTSONAK GARELA.

Manifestaldi hauetara gizonak joatea gustatzen zait, nahiz eta benetan ez jakin etxean zer egiten duten. Baita agureak ere, beraiek bizi izan duten gizartea ez delako izan gaur egungo bezalakoa.

Lehen emakumeak egin behar zituen etxeko lanak: erosketak egin, etxea garbitu, seme-alabak zaindu... hainbat gauza. Baina hori, lana ez dela esaten dute. Pentsatzen da lana dela hilabetean durua jasotzea. Baina ez. Gainera, gaur egun emakumeak ere lan egiten dute etxetik kanpo, baina etortzerakoan "lan extra" egin behar dute edo "ez lan" horiek; hau da, 8 ordu etxetik kanpo eta gero "emakumeen gauzak" egin. Eta nik esaten dut: hainbeste kostatzen du zure platerra harrira eramatea? Edo galtzerdiak lurretik hartzea eta garbigailura eramatea?

Baina ez da bakarrik etxeko lanak egitea, gainera 8 orduko lana egin eta etxeko lanak egin ondoren zure senarrari mimoak, sexua emateko ia ia behartuta zaude. Baina beti, beraiek nahi dutenean. Beti egon behar gara ederrak eta gure izaera beti izan behar da argia.

Nire ustez, ordua da jada gauza guzti hauek aldatzeko. Eta honekin batera esan nahi dut, gehien gustatu zaidana gaur goizeko manifestaldian, haurrak edo adin gutxiko jendea ikustea izan da, batez ere gizonak.

Jone Alonso Albilla

Emakumearen Eguna

Emakumearen eguna, emakume guztien eskubideen aldeko eguna da. Gaur egungo gizartean, esan beharra dago matxismoa oraindik ez dela guztiz desagertu. Hori frogatzeko, besterik ez da telebista piztu behar eta teleberriko gizonak azalduko dizu nola mutillagun batek hil duen bere neskalaguna jipoi baten ostean edo nola lan ordu berberak eginez, emakume batek gutxiago kobratzen duen.

Zer pentsatzen dute pertsona horiek? Emakumeak ez dutela dirurik behar? Ez dutela zergak ordaindu behar? Ez dietela bere seme-alabei jatekorik eman behar? Horrez gain, oraindik daude gizonezko batzuk galdetzen dutela zergatik ez dagoen "Gizonezkoen eguna". Hemen dago erantzuna: urteko bestelako 395 egunak, gizonezkoenak direlako. Horregatik, emakumearen eguna, beraiena bakarrik da.

KATEDRALEAN

EZ DAUDE SEXUEN EZBERDINTASUNAK

Martxoak 4a da eta orain berdin du gizona edo emakumea izan, guztiak leku berean gaude ametsaren zain, IRABAZTEA. Gaueko 8ak dira eta kaleak beteta

daude gazteekin, haurrak, atsoak, neskak eta mutilak, berdin du zure sexua, guztiak gaude oihuka, ospatzen katedraleko lehenengo gola. Gau honetan ez dugu kontutan hartzen sexuaren arazoak, guztiok bihotzean sentimendu bakarra edukitzea da benetan garrantzitsua; gau honetan guztiok Lehoiak gara. Batzuk negarrez, besteak edaten eta gehiengoak oihuak botatzen, guztiak ospatzen. Gaueko 10ak dira eta Bilboko soinua ikaragarria da, kotxeak, bozinak eta txalaparta, Bilbo osoa kalera atera da eta aldi honetan ere ez da garrantzitsua sexua. Ametsa Egia bihurtu da, bagoaz Valentziara, gizonak, emakumeak eta nahi izan ez gero Marteko extraterrestreak, denok ATHLETIC animatzera. Bilbon festa hasi da eta gau osoa emango dugu ospakizunean, 24 urte eta gero GABARRA hurbil sentitzen da. Ikaragarria izan da ikustea eta bizitzea, nola amets batek hainbat pertsona elkartu ahal duen eta oso tristea da jakitea euforia pasa eta gero sexuen ribalitatea, desadostasunak eta desoreka berriro nabariak izango direla.

TOSCANA

Herrixkan gertatutako istorioa

Duela 100 urte inguru, Euskal Herriko herrixka batean, ez dakit zehazki non dagoen esaten, sekula gertatu ez den gauzarik harrigarriena gertatu zen. Baserrian batean bizi ziren familia bat izango ziren hain zuzen ere gaur egun gure artean dagoen istorio honen pertsonaiak.

Mirentxu etxeko gazteena zen, baserri horretako gazteena. Gurasoek pilo ederresten zuten, gainera oso langilea zen, asko laguntzen zuen etxean, jatorra zen oso, beti entzuteko prest egoten zen. Petra maistraren klaseetara joatea gustatzen zitzaion. Petra herrixkako maistra zen. Mirentxuren bizitza egunerotasunean sartuta zegoen. Egunero gauza berdina, ohetik altzatu, Petra maistrarengana joan, amari lagundu etxeko gauzetan eta oheratu. Guza bera egunero egunero. Baina Mirentxuk arazo handia zeukan, mutua zen, erabat mutua. Hala ere ez da betidanik mutua izan, egun batetik bestera geratu zen mutu.
Etxean oso kezkatutak zituen ahotsa zela eta, eta ikusita Mirentxuk ez zuela ahotsa berreskuratzen eta horrek are gehiago kezkatzen zituen ingurukoak. Mirentxuren aita misterio honekin behin betiko bukatu nahi zuen, eta garai horretako Sherlock Holmes antzekoa kontratatu zuen, hau konpondu beharra zegoen eta. Arrastoak mihatzen hasi ziren, lehenengoz ze egunetan etorri zen mutu, ze ordutan, nondik zetorren eta hainbat galderen erantzuna bilatu behar zituzten, lehen bait lehen arazoa konpon zedin.

Familia oso elizkoia zen, igandero igandero joaten ziren elizara, jesusen hitza betetzen zuten eta hala ez bazen apaizarengana joaten ziren pekatuak garbi dezaten. Sabino, apaiza, familiaren lagun mina zen, sarritan prestatzen zituzten bazkariak edo afariak nahiz eta ospakizunik ez egon ospatzeko.

Mirentxu oso maiteminduta zegoen. Herrixkako mutil bat zen Mirentxu erabat txoratzen zuena, Imanol. Imanol bere auzokidea zen duela hainbat urte. Oso arrasto ona zen Imanoletik astea mihatzen eta hala egin zuten. Imanol eta Mirentxu egunero egunero bueltatzen ziren batera Petra maistraren klaseetatik. Imanol informazio hori baieztatu egin zuen eta baita Mirentxu egun horretan arrazo samar zegoela, zerbait esan behar zihola. Eta harrituta geratu zela Imanol Mirenek egun hartan eman zion muxuaz. Hain harrituta geratu zenez Miren lotsaren lotsaz korrika batean alde egin zuen. Baina ezinezkoa zen muxu batengatik mutu geratzea beraz ondiño mihatzen jarraitu beharra zegoen.

Zer egingo ote zuen Miren horren ostean? Buruari eragiten eman zuten hainbat orduz, eta ezinean aita paseo bat ematera joan zen, ez zuen gehiago jasaten egoera hau. Orduak eman zituen alde batetik bestera ibiltzen eta leku batean eten zen, elizan hain zuzen ere. Elizak sentsazio berezia sortarazten zion. Orduan Sabino apaiza etorri zitzaion gogora, gaixoa, zeruan zegoen duela hilabete batzuk. Bere gorpua aurkitu zuten erabat hilda. Orduan izango zen Miren mutu etorri zenean, hilabete horietatik izango zen gutxi gora behera. Aita arin batean joan zen etxera guztia kontatzera.
Hurrengo egunean beraz elizatik mihatzen jardungo zuten.


Ze egunetan agertu zen Sabino hilda? Zergatik? Nola hil zen?
Gauza oso bitxia zegoen, orainarte konturatu ez zirena. Apaiza kolpe batez hil omen zen, buruan hartutako kolpe batez. Baina agertu zen tokian ze demontrek eragin ahal izan zion kolpe hura? Tokia berdea zen, belarrez erabat estalia eta hango harriak ez ziren kolpe hori eragiteko tamainakoak. Zerbait izan behar zuen. Tresnarenbat alegia, baserriko edo basoko lanak egiteko tresnarenbat akaso. Etxez etxe pasa ziren jendea mihatzen, galderak egiten, baina ez zuten gauza handirik aurkitu. Pertsona bat falta zen. Herrixkako pertsona bat. Egia esanda ez zuen batere traturik jendearekin horregatik zuten hain ahaztuta, batez ere bere emaztea hil zenetik, ondiño are gutxiago erlazionatzen zen jendearekin. Bere emaztea pertsona apartakoa zen, beti alai zegoen, herrixkara jaisten zen goizero eta jende guztiarekin izaten zuen elkarrizketa txikia, oso andre jatorra zen. Gizon hura ermitaria zen. Herrixkaren kanpoaldean bizi ziren. Harengana jo zuten galdezka eta gauzak lotura izaten hasi ziren. Badaezpada leku guztiak mihatzen jarraitu zuten.
Ermitariaren gauzetan pala antzeko bat aurkitu zuten, eta poliki erreparatuz gero palari odol tanta batzuk ikus zitekeen. Oso susmagarria izan zen eta laster leporatu zioten apaizaren hilketa.
Herriko plazan erretzera agindu zuten, hiltzailegatik. Herrixka lur jota geratu zen, ez zuten ezer ulertzen, horrek azalpen bat behar zuen. Jendea laster hasi zen zurrumurruka. Nolatan egin zezakeen horrelako gauza ermitaria?Ezinezkoa zen, oso arraroa zen. Ermitaria pertsona ona zen, langilea, ez zen askorik erlazionatzen jendearekin baina hala ere ez zen txarra. Bere bizitza egitea gustatzen zitzaion, besteen bizitzea ez sartzea. Emaztea maitatzen zuen, bere bizitzan zegoen gauzarik hoberena zen, gainera emazteak asko zaintzen zuen bera. Eta orain gixajoa, emazterik gabe, gainera herrixkaren kanpoaldean, hor bakar bakarrik, etxetxo horretan, eta lan eta lan ematen zuen bakardadean.
Ermitariaren emakumea apaizaren hilketaren baino agun batzuk lehenago hil zen, zerbait gertatu ahal izan zen ermitariak horrelako mendekua hartzekoa, bera izatekotan hiltzailea. Ermitariari hainbat galdera egin zitzaizkion eta esan zuen gauza bakarra hilerria goitik behera mihatzeko agindua eman zuen. Jendea hilerrira joan zen, ermitariak esan bezala goitik behera mihatzeko. Bertan zeudela konturatu ziren nola hainbat ilobi profanatuta zeuden eta horietatik bat ermitariaren emaztearena zen. Oso ondo ulertu zuten oraingoan ermitariaren mendekua. Nola ez ziren leheneago konturatu? Badirudi herrixka guztia begiekin estalita ibili zela orainarte. Harrigarria!

Beraz ermitaria aske utzi zuten, berak zionenez, bazekiela apaiza ez zela fidatzeko gizona gizon txarra zela, baina ez zuen ezer esan Sabino oso maitatua zelako herrixkan. Ez zuen nahi hanka sartzerik, eta jendeak bera mesprezatzearen beldur zen. Barkamena eskatu zuen jendaurrean gertatutako guztiagatik. Sentitzen zuela, baina amorru handia eman ziola hori ikusita, bere emaztearen hilobian aurkitu zuenean ikusita gainera gehiegizkoa iruditu zitzaiola eta bi aldiz pentsatu gabe mendekuz behin eta berriz kolpeka hasi zitzaiola buruan palarekin. Geroago gorpua zelai batean utzi zuen jendea susmo txarrarik ez hartzeko, eta dirudienez sahiatu egin zela apaizaren istrupu bat izan zela iruditzen.


Baina arira! Zergatik zegoen Mirentxu mutu?
Mirentxu askotan arazoak izaten zituenean Sabinorengana jotzen zuen laguntza eske. Egiten zueneko gauza txarragatik elizara jotzen zuen pekatuetatik libratzeko.
Egun hartan Imanolengandik ihes egin zuenean momentuan Miren ez zen etxetik agertu, ondo pentsatuta egun horretan nahikptxo berandutu egin zen. Esan dezakegu orduan Mirentxu egun horretan Sabinoren atzetik ibili zela, bere laguntza behar zuelako Imanoleri muxuak eman ziolako eta gaizki sentitzen zen, alde batetik txarto egin zuelako Imanonolengana oldartu zelako eta bestetik oso gaztetxoa zelako mutilekin muxuka egoteko. Egun horretan sentimenduak adierazi nahi izan zizkion bere bihotzeko mutilari baina bide txarra aukeratu zuen, eta Sabinok arazoa konpondu zitzaiolakoan harengana jo zuen. Baina Sabino ez zegoen elizan, erabat lanpetuta zegoen hilerrian eta hortik iskanbila entzunda hara hurbildu zen. Orduan ikusi zuen nola ermitaria apaiza hiltzen zuen pala batekin buruan gogoz astintzen. Horrek ziur trauma bat eragin zion eta horren ondorioz geratu zen mutu, ikusitakoaz harrituta, gehiegizkoa baita gaztetxo bat hilketa bat ikustea.
Hala ere hemendik aurrera Mirentxu laguntza handia jaso zuen, trauma hori sendatu beharra zegoen, hainbat sendagile bizitatu zituen, maitasun asko jaso zuen, gainera aurrerantzean Imanolekin maitasun istorio polit bat bizi izango du. Herrixkan ermitaria asko maitatuko dute ere, eta ospakizunetara gonbidatuko dute bakar bakarrik gera ez zedin.



Eta bukaera alaia izateko, esan beharra dago Mirentxuk denbora pasa ahala, laguntzarekin esan bezala, ahotsa berrezkuratu zuen, eta poz-pozik bizi izan ziren biztante guztiak herrixka hartan.



P.D. koldo maitea mesedez istorioa behin hartuta borra ezazu hau mesedez lotsa ematen didalako jendea hau irakurtzea. Sentitzen dut hau zure gustukoa ez izatea, agian noski, baina zin egiten dizut hurrengo ebaluaketarako harrituta utziko zaituen istorio bat entregatuko dizudala, nire ideia hau ez delako izan pentsatzen nuena bezain ona!muxu pilo!bost egun barru ikusiko gara!muxuak!
Haizea Vicente Ugalde anderea.

ERRAZTATU

Hortzetako mina izaten dut,
zapata marroiei betun beltza
zabaltzen diedanean.

Hesteetakoa izaten da,
komunaren zipristinak edo,
-kolore ilun barreiatuak-,
lixibatzen ditudan unean.

Burukoa da,
sukaldera sartzean,
olio tanta berdeskak,
nonnahi antzematen ditudanetan.

Bihotzekoa,
ohe azpianerratza soilduaz pasatzean,
zure oroimen zotila
-hautsezko mataza
uher bihurturik-
harriko azpiko zaborrontzira
eramaten dudanetan.

Hagitz abandonatuta dut neure burua.
Hagitz abandonatuta dut neure etxea.
( Aitarena eta zurea ere izan zena)

Mina dut bihotzean zioen poetak.
Hagitz abandonatuta ditut
poeta minduak eta
bihotz galduak.

Hala eta guztiz ere,
bihar ere,
gurea zen ohe azpian
eskobatu egingo dut,
erraztatu.


Esperantza noizbait lapurtu duenarentzat:
biharkoan ere,
ilargi gorria.

koldo lekunberri

MAITE ZAITUT...

Maite zaitut beti hor zaudelako...

inoiz ez zarelako desagertzen...

Maite zaitut beste guztia gaizkitzen

denean...zuk hobetzen duzulako

Maite zaitut beti momentu onak

ekartzen dizkidazulako, nahiz eta

beste guztia txarto joan...

Maite zaitut zurekin gauza txarrak

ahazten ditudalako eta

hobeak gogorazten ditudalako...

Horregatik...eta beste hainbat gauzengatik...

Nire larunbat maitea...MAITE ZAITUT!!!

izaskun

PRINCESA...

Cansada del dolor y de la vida

una princesita decidió cambiar

¿darlo todo a cambio de nada?

no, ya se acabó, ya nunca más...

A partir de ahora, mi princesita,

decide cómo y cuándo empezar

y si no les gusta a los demás

comienza a reír y vuelta a empezar

Ya nunca volverá a llorar...

mi dulce princesita, nunca más

dando segundas oportunidades

a príncipes que jamás llegarán.

izaskun

LA PRINCESA DE MENTIRA

La dulce princesita era ingenua y consentida,
no sabía que la vida tan mal la trataría.
Odiseas ha pasado, situaciones no queridas
pero no ha salido rota, sólo un poco mal herida.
Y aquella princesita tan ingenua y tan bonita
se ha ido evaporando por lo dura que es la vida
Ahora todo ha cambiado y la dulce princesita
se ha vuelto una bruja que llora por las esquinas.
Ella sólo quiere un hombre, que la cuide y la quiera
sólo encuentra por la calle príncipes que la desprecian.
Y sus fuerzas van menguando, su esperanza decayendo
ella piensa que en su vida sólo tiene sufrimiento.
Pero sólo por el día encontraría aquella niña
un hombre que sacaría su inocencia ya perdida.
Le vió sólo por la calle;fue un momento,
un sólo instante, pero no pudo olvidarle.
Y creyéndose invisible a los ojos de aquel hombre
quedó la niña sorprendida al saber que la miraba y sonreía.
Y sin miedo se acercó y con él estuvo hablando
le contó como secreto que la luz le hacía la daño.
El hombre quedó callado, la miró durante un rato
le besó fuerte en los labios y le dijo susurrando...
NO TE PREOCUPES, QUE ÉSTA NOCHE APAGARÉ EL MUNDO....




TOSCANA (P.D.: dedicado e inspirado en izaskun ^^.)

Emakumea senarrak agintzen zion guztia egiten zuen ezer esan barik, beldurra zuelako. Nola pentsatuko zuen emakumea bere senarrarekin ezkontzean urte batzuk pasa ondoren horrela tratatuko zuela? Ezkondu aurretik guztia oso polita zen eta ezkondu ondoren, lehenengo bi urteetan ere. Hasieran bere senarra oso pertsona maitaberatsua zen berarekin eta haien semearekin. Baina gero gauzak aldatzen hasi ziren. Senarra etxera mozkortuta etortzen hasi zen eta emakumeari zer egin behar zuen agintzen hasi zion, bera etxera heltzerakoan bainua prestatuta egon behar zen, bainutik irtetzerakoan afaria eta eskatzen zizkion gauza guztiak egin behar zituen eta ez bazituen egiten, haserretu eta emakumea jotzen zuen. Emakumea beldurtuta zegoenez hamazortzi urtetan egon zen senarrak eskatzen zizkion gauzak egiten ezer esan gabe. Baina egun batean bere semeak esan zion gauzak ezin zirela horrela jarraitu, beldurra alde batera utzi behar zuela eta aita salatu behar zuela. Emakumea ikusi zuenean  semea bere alde zegoela, biok batera joan ziren poliziarengana eta senarra salatu egin zuten.